Στιγμιότυπα από την καθημερινότητά μας
Σήμερα λοιπόν, ερχόμενος στην δουλειά με το μετρό, συνήθως όρθιος, είδα ένα γέροντα, να ψάχνει μάταια να κρατηθεί από τις οριζόντιες σωλήνες χειρολαβές, της πλάτης των καθισμάτων. Ήταν όλες κατειλλημένες από τα σώματα κάποιων που ξαπλώνουν πάνω σ αυτές, μη δίνοντας χώρο να πιαστεί κάποιος άλλος.
Στην παράκληση του σ έναν κοστουμαρισμένο πενηντάρη, ο οποίος έπαιζε με το κινητό του, να του αφήσει λίγο χώρο να πιαστεί, πήρε αρνητική απάντηση. Όταν δε ο γέροντας του είπε ότι από κάπου πρέπει να πιαστεί, του απάντησε, το γραβατοφορεμένο γαϊδούρι, να πιαστεί από τ' αρχίδια του. Σαν κατεβήκαμε στο Σύνταγμα, κοντοστάθηκα δίπλα στον παππού και τον άκουσα να τον καλεί να βγει από το βαγόνι να του δείξει πόσο μεγάλα τ' έχει.
Βγες έξω ρε αλήτη, του είπε.
Η γραβατοφορεμένη κότα του απάντησε ότι είναι τρελός και χρειάζεται ψυχίατρο. Δεν έχω θέματα με τις γραβάτες, έχω αρκετές αν και τις φοράω σπάνια. Όμως μου κάνει εντύπωση η αδιαφορία όλων όσων ήσαν παρόντες και άκουσαν. Λυπάμαι και για μένα γιατί έπρεπε να του σκάσω ένα μπάτσο. Θα σκάσω αν δεν ζητήσω συγνώμη απ τον παππού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου