Ο φίλος μου Αντώνης Σουρουνης

Αρης Σκιαδόπουλος

Aθήνα

Μνήμη 57η

Ο φίλος μου Αντώνης Σουρουνης

Ηταν ψηλός,πότης, γυναικάς κι εξπέρ στην ρουλέτα όπως ο ήρωας του στον "χορό των Ρόδων". Πλανητας,έμενε οπου ευρίσκε μέρος που τον συγκινούσε. Εμεινε ας πουμε σ ενα σπιτικό στην Παληα Επιδαυρο δίπλα στη θάλασσα πέντε χρονια κοντα Οσο κράτησε κι η σχεση του με μια γυναικα. Το ίδιο και στην Ικαρία.Μια φορα μου τηλεφώνησε βάζοντας τ ακουστικό ν ακούσω το κελερισμα μιας πηγής στο Καιμσταλαν.

Ενα φεγγάρι έμπλεξε με μια κοινή μας φίλη ηθοποιό. Στις πρωτες μερες της γνωριμίας τους εκείνη γυρισε και τούπε "Αντωνη δεν είμαι ερωτευμένη μαζι σου. Δεν σ' ενοχλει; "Καθολου, την ...καθησύχασε, δεν πειράζει μπορούμε να συνεχίσουμε κι ας μην ειςαι ερωτευμένη" της ειπε.
 Προχωρησε ο δεσμός μεχρι που ύστερα απο καιρό εκείνη οργάνωσε πάρτυ γενεθλίων.Της άρεσε να τρώει πεπόνι με προσουτο. Ενω το πάρτυ εχει προχωρηςει χτυπά το κουδουνι κι εμφανίζεται ενας μπακαλόγατος μ ενα κιλό προσούτο παρμας..Λιγο αργότερα ξανά άλλος με πεπόνια.Μετα νέος με αλλο τοσο προσούτο.. Με λιγα λογια έπηξε ο τοπος στο..πεπόνι και στο προσούτο.Τοσο που οι παριστάμενοι,ες την μακάριζαν για τον μεγαλο ερωτα του Αντωνη προς εκείνη.Και κάποια στιγμη εμφανίστηκε ο Αντώνης.Η περι ης ο λογος έπλεε σε πελάγη ευτυχίας.Ο Αντώνης την σήκωσε να χορέψουν.Ηταν ενα ταγκό.Και στο φορτε του dance me to the end of love της ψυθίρισε."Αποψε τελειώσαμε αγάπη μου" κι έφυγε.Κι οπως μου εξομολογήθηκε η κοινή μας φίλη δεν κατάφερε για χρονια να ξεπεράσει τον Αντωνη.

Οταν έμενε στην Αθήνα κατηφόριζε κοντά στο μεσημέρι για το ουζερί της Μαρίτσας αφου πρώτα έπαιρνε μια "μυρουδηα"στο ορθαδιδικο της αγοράς.Υστερα περνουσε απο την Αμερινακικη Αγορά του φίλου του που του φύλαγε εξαιρετικά ρούχα απο δεύτερο χερι. Ειχε αδυναμία στις καμπαρτινες.

Το βραδυ περνουσε απο το low profile. Εκει τον περιμεναν γυναικες εστεμμένες την όμορφηα της ωριμότητας. Μαζι τους περνουσε τις ώρες και τις χόρευε τη μετα την αλλη.

Πέρασα κεινη τη νυχτα να τον πάρω να πάμε Επιδαυρο για την εκπομπη. Μπηκε στ' αμάξι με μια..πεντακοσαρα γεμάτη τσίπουρο. Μαλιστα έθεσε όρο "δεν θα οδηγήσεις με ενα χερι". Ωστοσο εκεινος ήπιε το τσίπουρο μεχρι να φτάσουμε στην Επιδαυρο.

Χαθήκαμε για λιγα χρονια. Συνταντηθηκαμε οταν μου τηλεφώνησε να μου ζητήσει να καμει χρήση μια σειρα που είχα γράψει στο ΕΘΝΟΣ για τα αδέρφια που πολέμησαν σ αντίπαλα στρατόπεδα στον Εμφύλιο. Βρεθηκαμε. Συζουσε με μια φοιτητριούλα σ' ενα διαμέρισμα στον Λυκαββητο. Εδειχνε ευτυχισμένος οπως κάθε φορα που γνώριζε μια όμορφη γυναικα.

Και κεινο το απόγιομα που μπήκα στο καφε του Γαβριηλίδη αντάμωσα την Δέσποινα Τομαζανη. Μου ειπε οτι ο Αντώνης ειχε πάθει εγκεφαλικό κι ηταν σε οικο ευγηρίας.Του τηλεφώνησε, λεει, κι εκεινος διατηρούσε εστω τραυλίζοντας,το χιούμορ του.Δεν ήθελε να τον επισκέπτονται.Δεν επεδίωξα να τον συναντήσω. Για μενα ο Αντώνης ταχε ξεκόψει με την ζωη. Την αποχαιρέτησε ενα χρόνο μετα.