Από σήμερα και μέχρι τις 5 Ιανουαρίου, ένα από τα πιο εμβληματικά έργα του Γιάννη Μόραλη "Δύο φίλες", 1946, μαζί με άλλα 41 της Εθνικής Πινακοθήκης, θα εκτίθεται στην μεγάλη αναδρομική έκθεση του καλλιτέχνη, στο Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138 #MoralisBM
Οι "Δύο φίλες" ανήκουν στους πίνακες που εμπνέονται από την παράδοση του Φαγιούμ, τα πορτρέτα της Αναγέννησης και τα αντίστοιχα έργα του Αντρέ Ντεραίν. Εκφράζει με απόλυτο τρόπο το κλασικό πνεύμα της τέχνης του Μόραλη. Σε επιμέρους λεπτομέρειες προϋποθέτει το δίδαγμα του Κυβισμού. Οι δύο φίλες είναι νεαρές γλύπτριες: η Μπούμπα Λυμπεράκη, που έμελλε να γίνει η δεύτερη γυναίκα του Μόραλη, και η Ναταλία Μελά (με το κόκκινο φόρεμα). Ο ζωγράφος τις έχει τοποθετήσει μετωπικά σε έναν αβαθή χώρο, που περικλείεται από παραπέτασμα. Η στάση, το βλέμμα, που μαγνητίζει το θεατή, ο χρόνος που μοιάζει σταματημένος, ακόμη και ο τρόπος που έχουν ζωγραφιστεί οι μορφές, υποβάλλουν την αίσθηση της αιωνιότητας, προνόμιο των κλασικών έργων.
Το φόντο του πίνακα είναι πρασινωπό και αυτό κάνει το κόκκινο φόρεμα –το συμπληρωματικό δηλαδή του πράσινου– να ακτινοβολεί. Το μαύρο σακάκι της Λυμπεράκη, η άσπρη μπλούζα, το γκρίζο ριγωτό πουκάμισο της άλλης κοπέλας συμπληρώνουν την αυστηρή αρμονία της σύνθεσης και δίνουν ακόμη μεγαλύτερη λάμψη στο μοναδικό έντονο χρώμα, το κόκκινο.
~~~~~~~~~~~~~
"Two Friends" 1946, one of the most emblematic works by Yannis Moralis, along with 41 other artworks from the National Gallery's collections, will be exhibited at the great retrospective of the artist, at the Benaki Museum-Pireus Str. Annex, from today 'till January 5th 2019
"Two Girl Friends" is one of the paintings inspired by the Fayum tradition as well as Renaissance portraiture and Derain's works in a similar vein. It unmistakably carries the classical spirit of Moralis' art. It also presupposes his lessons from Cubism in specific details. The two friends are young sculptors: Buba Lymberaki, who was to become Moralis' second wife, and Natalia Mela (in the red dress). The artist has set them in frontal poses in a space without depth, enclosed by a screen. The pose, the gaze – mesmerising the viewer – time, which seems frozen, even the manner in which the figures have been painted, all invoke eternity: the privilege of classical art.
The painting background is greenish, adding glow to the red dress (red is the complementary colour of green). Lymberaki's black coat, her white blouse, the other girl's grey striped shirt, all add to the austere harmony of the composition, further enhancing the only vivid colour, red.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου