~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
...................................................................................Άνθρωποι και Φύση πάνω από τα κέρδη
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η Φωτό Μου

περί του ταχυδρομείου... ο Πάνος Αϊβαλής // Επικοινωνία στο email: kepeme@gmail.com

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
«O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό…». Γκαίτε ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Το Θέμα της Ημέρας

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2018

Γιατί στο συνοικισμό και γιατί καφενείο;


Myrsini Zorba
ΑΘΗΝΑ


    Γιατί στο συνοικισμό και γιατί καφενείο;   



Γιατί τα θραύσματα της ιστορίας αυτής της πόλης μπορούν να προκαλέσουν τη δύναμη της μνήμης των ανθρώπων της και να βρουν την αξία τους στο παρόν, να συμβάλουν στην οικοδόμηση της διορατικότητας και στην προοπτική που χρειαζόμαστε για να σχεδιάσουμε το μέλλον.
Ένα θραύσμα της ιστορίας της Ελευσίνας είναι ο Συνοικισμός και οι άνθρωποί του αλλά και τραύμα ταυτόχρονα. Το οικιστικό του σύνολο συγκροτεί ένα παλίμψηστο που μαρτυρά σήμερα τον αγώνα της επιβίωσης και της δημιουργίας μιας νέας ζωής μετά την προσφυγιά, την αξιοπρέπεια της φτώχειας, τη θέληση και την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών. Τα σπίτια του αναδύουν τη δύναμη των γυναικών που ανέθρεψαν παιδιά, δούλεψαν σκληρά, κράτησαν τις οικογένειες ενωμένες, φύτεψαν και καλλιέργησαν όχι μόνο δέντρα και λουλούδια αλλά αγάπη και φροντίδα για το δικό τους άνθρωπο και για τον ξένο. Κλείνει σχεδόν έναν αιώνα αυτό το κοινωνικό και πολιτισμικό κύτταρο που δημιουργήθηκε εδώ κάτω από δύσκολες συνθήκες και στη συνέχεια απόκτησε τη δική του ζωή, βίωσε όλες τις περιπέτειες της ιστορίας της χώρας και συμμετείχε σ’ αυτές, τις ξεπέρασε. 
Το καφενείο υπήρξε ένας από τους λίγους χώρους συνάντησης και δημόσιου διαλόγου για πολλές δεκαετίες στην περιοχή. Ενδιάμεσος, χώρος ανάμεσα στη δουλειά και την οικογένεια, φιλοξενούσε τον ελεύθερο χρόνο και τις μικρές απολαύσεις, ένας σταθμός αναμονής, ανταλλαγής και συζητήσεων για τα μικρά που απασχολούσαν την κοινότητα αλλά και τα πιο μεγάλα γεγονότα που της επιβάλλονταν από τους ανέμους του κόσμου. Τόπος αποκλειστικά αρσενικός, συμμετοχικός, πυκνά βιωματικός, στέγασε φόβους, απειλές, αδικίες, συγκρούσεις, συμβιβασμούς, συμφωνίες, προσδοκίες. Ο καφές, το τάβλι, η πρέφα, το ούζο, το ραδιόφωνο, καμιά φορά τα όργανα, αργότερα η τηλεόραση αλλά, πάνω απ’ όλα, διαρκώς και χωρίς διακοπή οι λέξεις, η πολιτική συζήτηση, η κριτική, το κοινωνικό σχόλιο, τα νέα, οι ειδήσεις, η επαφή με τον έξω κόσμο.
Σήμερα, κάτω από συνθήκες διαφορετικές και πιο ευνοϊκές, η Ελευσίνα 2021 Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης μας καλεί στο Καφενείο του Φεστιβάλ Συνοικισμός σε μια σειρά συζητήσεων που μας αφορούν όλους, με τρόπο συμμετοχικό που θα δίνει το λόγο σε όλες τις απόψεις. Χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς, χωρίς προκαταλήψεις, με αναμνήσεις και ιστορίες παλιές αλλά χωρίς να πνιγούμε στη νοσταλγία. Η συμμετοχή όσων μένουν στο Συνοικισμό κι όσων θα έρθουν από άλλα σημεία της πόλης αλλά και των φίλων από πιο μακριά, είναι αυτό που θα δώσει νόημα και αξία στις συζητήσεις. 
Ο ανοιχτός διάλογος για τη συγκρότηση της προσφυγικής μνήμης, τον κόσμο της εργασίας, την επιμέλεια του εαυτού, την εκπαίδευση, την προσφυγική εμπειρία που θα αφηγηθούν οι νέοι πρόσφυγες σε πρώτο πρόσωπο, την «απόστασή» μας από τα αρχαία μνημεία, αλλά και μια στάση στις γραμμές του τρένου, μαζί με τις εκδηλώσεις των καλλιτεχνών και το φαγητό που θα μοιραστούμε είναι όλα όσα καλούμαστε να βιώσουμε στο Καφενείο Η Β(βουλή) του Φεστιβάλ Συνοικισμός.
~~~~~~~



 Σοφία Λάσκου   Κυρία Myrsini Zorba, χαίρετε! 

Είμαι Ελευσίνια και ζω κοντά στον Συνοικισμό εδώ και 20 χρόνια. Πραγματικά είναι ένας τόπος μαγικός,για όσους θέλουμε να τον δούμε έτσι. Η πραγματικότητα όμως ήταν πολύ διαφορετική και συνεχίζει να είναι. Στενάκια χωμάτινα στην αρχή και αργότερα κακοασφαλτοστρωμένα που πλημμύριζαν με την πρώτη βροχή και μόλις απ'το 2003 τους δόθηκε η δέουσα προσοχή και στρώθηκαν με σταμπωτό που χαίρεσαι να τα περπατάς.Κι εμένα μ' αρέσει να καυχιέμαι για τη γειτνίασή μου με τον Συνοικισμό, αλλά μου έγινε η παρατήρηση από χείλη σοφά πως κακώς σημαίνουμε τον τόπο έτσι,πως είναι τίτλος όχι μόνο γεωγραφικά μα και κοινωνικά διαχωριστικός και πως οι ίδιοι οι πρώτοι κάτοικοί του στεναχωριούνταν να αποκαλείται έτσι.
Αισθάνονταν ότι αποκλείονταν απ' τον οικιστικό και συνάμα τον κοινωνικό ιστό της πόλης στην οποία εγκαταστάθηκαν, Τα αναφέρω αυτά-έτσι για την ιστορία-και σαν καταγραφή μιας διαφορετικής,πιο πραγματιστικής άποψης.Ο Συνοικισμός είναι η Άνω πόλη μας,την αγαπάμε,τη στηρίζουμε και την κατοικούμε (ορισμένοι εξ ημών) από επιλογή. Θα χαρώ να βρεθούμε και να μιλήσουμε εκ του σύνεγγυς !


________

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Γράμμα από την Αθήνα

Γράμμα από την Αθήνα